علاقه پروين به فوتبال از همان سال هاي كودكي شكل گرفت به طوري كه او شب ها توپ پلاستيكي اش را با خود به رختخواب مي برد. علي، كوچك بود كه خانواده اش به محله دولاب (خيابان عارف) نقل مكان كرد.

اين جابه جايي در افزايش علاقه او به فوتبال تاثير بسزايي داشت، زيرا محله دولاب به خاطر داشتن زمين هاي خاكي فراوان مثل زمين يخچال، زمين منبع، زمين عارف و... از قديم پاتوق بچه هاي كوچك و بزرگ بود. علي در مهر 1332وارد دبستان توحيد شد، ولي عشق و علاقه او به فوتبال نمي گذاشت به درس و مشقش برسد. به همين علت از همان سال هاي اول در زمينه تحصيلي چندان موفق نبود. پروين فوتبال را به طور جدي از 12 سالگي و از زمين عارف واقع در خيابان عارف و محلات شيوا و غياثي آغاز كرد.

پروين درباره مهم ترين اتفاق زندگي اش مي گويد: مادر من يكي از مادران نمونه بود و هر زماني كه مشكل داشتم به دادم مي رسيد و هميشه ياورم بود. وقتي كه او فوت كرد تا مدت ها بيچاره و آواره بودم، با اين كه خودم خانواده داشتم، اما وابسته به مادرم بودم چون در تمام مدت دوست و ياورم بود.

او وقتي فوت كرد تا مدت ها گريه مي كردم و حالا هم هر پنجشنبه اگر در تهران باشم حتما به سر خاكش مي روم و با او درددل مي كنم. من نوكر مادرم بودم و هر كاري براي او مي كردم، اما هنوز ناراحتم كه چرا بيشتر به او خدمت نكردم. مرگ مادرم بدترين اتفاق زندگي ام است و او را هيچ گاه فراموش نمي كنم.

فان پاتوق